Kiedy udać się do endokrynologa dziecięcego?

Przedwczesnym dojrzewaniem płciowym określamy pojawienie się cech dojrzewania przed 8. rokiem życia u dziewcząt i przed 9. rokiem życia u chłopców. Może je podzielić na dojrzewanie centaralne oraz obowdowe. To centralne jest znacznie częstrze i polega na aktywacji osi podwzgórze-przysadka-gonady, co prowadzi do wydzielania hormonów płciowych. Przyczyny mogą być idiopatyczne (nieznane) lub związane z guzami mózgu, urazami, czy infekcjami. Określenie obwodowe oznacza, że hormony płciowe są produkowane poza kontrolą osi podwzgórze-przysadka-gonady. Przyczyny mogą obejmować guzy jajników lub jąder, nadnercza, czy przyjmowanie egzogennych hormonów. U dziewczynek najczęściej obserwujemy: powiększenie piersi, pojawienie się owłosienia łonowego i pachowego, wystąpienie pierwszej miesiączki, przyspieszenie wzrostu. Z kolei u chłopców: powiększenie jąder i prącia, pojawienie się owłosienia łonowego, pachowego i twarzy, mutacja głosu. Opóźnione dojrzewanie płciowe  oznacza brak cech dojrzewania w oczekiwanym wieku.

Również w dziecięcej populacji choroby tarczycy są dość popularne. Niedoczynność tarczycy wiąże się z niedoborem hormonów, który może prowadzić do spowolnienia wzrostu i rozwoju. Za to nadczynność oznacza nadmiar hormonów, co prowadzi do  nerwowości drażliwości i problemów ze snem.

Ważnym probemem endokrynologii dziecięcej stanowi cukrzyca typu 1. Jest to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy organizmu niszczy komórki beta trzustki, odpowiedzialne za produkcję insuliny. Insulina to hormon niezbędny do regulacji poziomu glukozy we krwi. Bez insuliny glukoza gromadzi się we krwi, prowadząc do hiperglikemii, co z kolei może powodować szereg poważnych powikłań zdrowotnych. Cukrzyca typu 1 najczęściej diagnozowana jest u dzieci i młodzieży, ale może wystąpić w każdym wieku. Choroba wymaga codziennego podawania insuliny, monitorowania poziomu glukozy we krwi oraz stosowania odpowiedniej diety i aktywności fizyczne.